به گزارش چی 24 به نقل از عرفان:
دارالعرفان/ محقق، مفسر و پژوهشگر قرآنی گفت: یک زندگی سالم و درست به گونه ای که رضای خداوند حاصل شود و تمام هفت دَر جهنم به روی انسان قفل شود و هشت دَر بهشت به روی انسان باز شود، کار امام معصوم(ع) است و نه کار عقل؛ اگر کار عقل بود، اکنون ملت‌های آمریکا و اروپا ممتازترین ملت در سعادت، کرامت، شرف و انسانیت بودند.
به گزارش روابط عمومی و امور بین الملل مؤسسه علمی فرهنگی دارالعرفان، استاد حسین انصاریان در سخنرانی خود در مهدیهٔ عباس‌آباد همدان، با بیان اینکه قرآن مجید و روایات به چهار علم تأکید فراوانی دارند، اظهار کرد: مردم وظیفه دارند در حد توان و گنجایش خود به دنبال کسب چهار علم مورد تأکید قرآن و روایات بروند، اگر کوتاهی کنند، یقیناً راه خوشبختی و سعادت دنیا و آخرت را گم می‌کنند و پس از آن از هر شری سر درمی‌آورند؛ قرآن مجید می فرماید: این‌قدر متحیر و سرگردان و سردرگم می‌شوند که هر کار زشتی را که مرتکب شوند، گمان می‌کنند کار خوبی انجام داده‌اند و این دیگر نهایت بدبختی انسان و خسارت و زیان است؛ خداوند در قرآن می فرماید: «قل هل ننبئکم بالاخسرین اعمالا»، حبیب من! به بندگان من خبر بده که می‌خواهند چنین شناختی پیدا کنند که چه‌کسی در این دنیا از همه بیشتر خسارت کرده است؟ «الذین ضل سعیهم فی الحیاة الدنیا»، آنهایی هستند که در عملشان و در کارشان سرگردان و گمراه بودند، در وادی حیرت به سر می‌بردند و نمی‌توانستند عمل خود را به عنوان عمل حق یا باطل ارزیابی کنند، «و هم»، علاوه بر اینکه در کار و عمل سردرگم بودند و نمی‌توانستند تشخیص دهند کاری که می‌کنند، باطل است، «یحسبون»، خیال می‌کردند «انهم یحسنون صنعا»، هر کاری که انجام می دهند، درست است و اشتباه ندارند؛ اگر انسان چنین سردرگمی پیدا کند که همهٔ زشتی‌ها را مرتکب شده و بگوید درست، صحیح و سالم زندگی می‌کنم، خسارت این فرد از خسارت‌کنندگان جهان بیشتر و سنگین‌تر است.
وی ادامه داد: اگر در وجود هر انسانی چهار معرفت نباشد، آن انسان دچار سردرگمی سنگینی می شود، به گونه ای که وقتی انسان با این‌گونه افراد حرف می‌زند و به آنها می گوید: خدا، پیغمبران، امامان و اولیاء خدا کار تو را اشتباه می‌دانند، پاسخ می‌دهد: من کاری به کار آنها ندارم، آزاد و مستقل هستم و خودم می‌دانم و نمی‌خواهد پای آنها را در زندگی من وسط بکشید؛ سردرگمی گاهی به این حد می‌رسد!
علم یا معرفت اول؛ جهان شناسی
استاد انصاریان به علم یا معرفت اول، اشاره و اظهار کرد: علم اول که در قرآن کریم نزدیک به هفتصد بار مطرح شده، جهان‌شناسی است که به قول امیرالمؤمنین(ع)، انسان باید گوش خود را وقف زبان دانایان کند و مسائل را از آنها بشنود و معرفت با شنیدن در وجود او صورت گیرد یا اینکه اگر امکان دارد، خود انسان مطالعه کند و آگاه شود.
وی در پاسخ به اینکه شناخت جهان و اینکه جهان بر چه مبنایی قرار دارد؟ گفت: منظور از این شناخت، این نیست که تمام گیاهان، حیوانات، دریاها، صحراها، کوه‌ها، ابرها، بادها، باران‌ها و موجودات هوایی، دریایی و جنگلی را یک به یک بشناسیم و وجود هرکدام از آنها را تجزیه و تحلیل کنیم بلکه آنچه که در قرآن کریم مطرح شده، این است که انسان ها بفهمند جهان بر باطل بنا شده یا بر حق؛ مقصود سازنده بازیگری و با هدف مثبت بوده یا خیر! در حقیقت لازم است، دقت و نظر کنیم و با دلیل علمی، عقلی، فلسفی، منطقی و عرفانی در این میلیون‌ها کتابی که نوشته شده حقیقت جهان هستی را بشناسیم و اگر دلیل پیدا نکردید، مشخص می‌شود که بنای آفرینش حق است و بنای خلقت بر بازیگری نیست.
یقین کنیم که همه جهان "بیده الخیر" و حق است
استاد انصاریان با بیان اینکه جهان یک مبدأ و منتهایی دارد و تمام آن با منفعت است؛ گفت: در هیچ زاویه ای از زوایای جهان نمی‌توانید ضرر پیدا کنید، به شرطی که از خود فتوا ندهید که این ضرر است؛ ضرری در عالم وجود ندارد؛ «بیده الخیر»، تمام آنچه که از وجود مقدس او به نام خلقت و اجزای خلقت صادر شده، سود و خیر است. خداوند می فرماید: «سخر لکم ما فی السماوات و ما فی الارض»، هرچه بالای سرتان است، از پرندگان، ابر، باران، باد و هر آنچه روی زمین است، برای شما به‌کار گرفته‌ام و همه برای شما کار می‌کنند لذا با علم نگاه کنید، نه با فتوای خود؛ هر چه آفریده شده به بازیگری ساخته نشده، خلقت آنها حکمت و آفرینش آنان فلسفه دارد.
وی ادامه داد: اندیشمندان شیعه و علمای علم اخلاق، گناهان زبان را از یک تا هفتاد گناه رده‌بندی کرده‌اند، یکی از گناهان ایراد‌گرفتن به خلقت پروردگار مهربان عالم است مبنی بر اینکه چرا زبان که عامل بسیاری از گناهان هست را خلق کرده است؛ این چون و چرا کردن با پروردگار عالم یکی از گناهان زبان است؛ اگر به دنبال معرفت برویم، یقینِ صد درصد پیدا می‌کنیم که همه جهان حق است.
علم یا معرفت دوم؛ خودشناسی
استاد انصاریان به علم دوم که «خودشناختن» است؛ اشاره و تصریح کرد: رسیدن به پاسخ سؤالاتی از جمله اینکه آیا وجود بشریت به بازیگری آفریده شده؟ چرا انبیاء آفریده شدند؟ در جنس زن، چرا حضرت زهرا(س) و مریم(ع) را خلق کرد؟ خداوند اگر بازیگر بود، چرا این انسان‌های باکمالِ با ارزشِ با معرفتِ بندهٔ مخلَص را آفرید؟ لازمه رسیدن به پاسخ این پرسش ها، خود شناختن است و همین خود شناختن نوعی از علم است.
علم یا معرفت سوم؛ خطرشناسی
وی علم سوم را «خطرشناسی» دانست و عنوان کرد: در این هفتاد یا هشتاد سالی که در دنیا هستیم، چه خطرهایی متوجه انسان است؟ خطر چیست؟ خسارت و ضرر خطر چیست؟ لازم است انسان خطرشناس شود؛ چون اگر به خطر معرفت پیدا نکند، خطر به او می‌زند و او با آغوش باز قبول می‌کند و به هر زشتی آلوده می شود، اما اگر خطر را بشناسد، زنا، ربا، تهمت، حسد و نفاق را راه نمی دهد.
علم یا معرفت چهارم؛ منفعت‌شناسی
استاد انصاریان «منفعت‌شناسی» به عنوان علم چهارم را مورد بررسی قرار داد و گفت: بسنجیم و دریابیم که چه چیزی برای ما سودمند است؟ چون اگر نفهمیم، چه چیزهایی برای ما ضرر است، گمان می کنیم که سود دارد، اما اگر با چشم علمی، دقت و تحقیق نگاه نکنیم، ضررها و خسارت ها را سود می‌بینیم.
عقل به تنهایی قطب‌نمایی به‌سوی سعادت دنیا و آخرت نیست
وی با بیان اینکه کسب این چهار علم از طریق عقل ممکن نیست، گفت: خداوند متعال عقل را به انسان داده که از حیوانات موجود ممتازی بسازد و عقل قدرت درک روابط امور مادی را دارد. عقل توانسته رشتهٔ شیمی، فیزیک، فیزیک هوایی، انرژی اتمی، لوکوموتیوسازی، هواپیماسازی، ریل‌گذاری، شهرسازی و ابزار عظیم علمی به‌وجود آورد؛ کار عقل سعادت دادن نیست، کار عقل نشان دادن راهی نیست که انسان را به خوشبختی دنیا و آخرت می‌رساند بلکه کار عقل در محدودهٔ امور مادّی است و عقل نمی‌تواند حقایق الهیه، حلال و حرام، واقعیات، خیرها، مبرّات و منافع دائمی را کشف کند؛ اگر چنین بود، اکنون دنیا بهشت می بود.
حذف نبوت و امامت از زندگی، یعنی حذف سعادت دنیا و آخرت و بهشت
استاد انصاریان با بیان اینکه این چهار علم را انبیاء و ائمه طاهرین(ع) به بشر تعلیم می دهند، گفت: عقل قطب‌نمای به‌سوی سعادت دنیا و آخرت نیست، بلکه امام است. عقل قطب‌نمای به‌سوی امور زمینی است و امام قطب‌نمای به‌سوی امور ملکوتی، الهی و آسمانی است. امام است که با دلیل ثابت می‌کند جهان و آفرینش انسان حق و هدف دار است و مشخص می کند چه خطرها و منافعی پیش روی انسان است لذا حذف نبوت و امامت از زندگی، یعنی حذف سعادت دنیا و آخرت و بهشت و جایگزین‌کردن دوزخ و بدبختی‌های دنیا به جای پیغمبر و امام.
استاد انصاریان در پایان اظهار کرد: یک زندگی سالم و درست به گونه ای که رضای خداوند حاصل شود و تمام هفت دَر جهنم به روی انسان قفل شود و هشت دَر بهشت به روی انسان باز شود، کار امام معصوم(ع) است و نه کار عقل؛ اگر کار عقل بود، اکنون ملت‌های آمریکا و اروپا ممتازترین ملت در سعادت، کرامت، شرف و انسانیت بودند.
انتهای پیام/
منبع : پایگاه عرفان
دارالعرفان/ محقق، مفسر و پژوهشگر قرآنی گفت: یک زندگی سالم و درست به گونه ای که رضای خداوند حاصل شود و تمام هفت دَر جهنم به روی انسان قفل شود و هشت دَر بهشت به روی انسان باز شود، کار امام معصوم(ع) است و نه کار عقل؛ اگر کار عقل بود، اکنون ملت‌های آمریکا و اروپا ممتازترین ملت در سعادت، کرامت، شرف و انسانیت بودند.
به گزارش روابط عمومی و امور بین الملل مؤسسه علمی فرهنگی دارالعرفان، استاد حسین انصاریان در سخنرانی خود در مهدیهٔ عباس‌آباد همدان، با بیان اینکه قرآن مجید و روایات به چهار علم تأکید فراوانی دارند، اظهار کرد: مردم وظیفه دارند در حد توان و گنجایش خود به دنبال کسب چهار علم مورد تأکید قرآن و روایات بروند، اگر کوتاهی کنند، یقیناً راه خوشبختی و سعادت دنیا و آخرت را گم می‌کنند و پس از آن از هر شری سر درمی‌آورند؛ قرآن مجید می فرماید: این‌قدر متحیر و سرگردان و سردرگم می‌شوند که هر کار زشتی را که مرتکب شوند، گمان می‌کنند کار خوبی انجام داده‌اند و این دیگر نهایت بدبختی انسان و خسارت و زیان است؛ خداوند در قرآن می فرماید: «قل هل ننبئکم بالاخسرین اعمالا»، حبیب من! به بندگان من خبر بده که می‌خواهند چنین شناختی پیدا کنند که چه‌کسی در این دنیا از همه بیشتر خسارت کرده است؟ «الذین ضل سعیهم فی الحیاة الدنیا»، آنهایی هستند که در عملشان و در کارشان سرگردان و گمراه بودند، در وادی حیرت به سر می‌بردند و نمی‌توانستند عمل خود را به عنوان عمل حق یا باطل ارزیابی کنند، «و هم»، علاوه بر اینکه در کار و عمل سردرگم بودند و نمی‌توانستند تشخیص دهند کاری که می‌کنند، باطل است، «یحسبون»، خیال می‌کردند «انهم یحسنون صنعا»، هر کاری که انجام می دهند، درست است و اشتباه ندارند؛ اگر انسان چنین سردرگمی پیدا کند که همهٔ زشتی‌ها را مرتکب شده و بگوید درست، صحیح و سالم زندگی می‌کنم، خسارت این فرد از خسارت‌کنندگان جهان بیشتر و سنگین‌تر است.
وی ادامه داد: اگر در وجود هر انسانی چهار معرفت نباشد، آن انسان دچار سردرگمی سنگینی می شود، به گونه ای که وقتی انسان با این‌گونه افراد حرف می‌زند و به آنها می گوید: خدا، پیغمبران، امامان و اولیاء خدا کار تو را اشتباه می‌دانند، پاسخ می‌دهد: من کاری به کار آنها ندارم، آزاد و مستقل هستم و خودم می‌دانم و نمی‌خواهد پای آنها را در زندگی من وسط بکشید؛ سردرگمی گاهی به این حد می‌رسد!
علم یا معرفت اول؛ جهان شناسی
استاد انصاریان به علم یا معرفت اول، اشاره و اظهار کرد: علم اول که در قرآن کریم نزدیک به هفتصد بار مطرح شده، جهان‌شناسی است که به قول امیرالمؤمنین(ع)، انسان باید گوش خود را وقف زبان دانایان کند و مسائل را از آنها بشنود و معرفت با شنیدن در وجود او صورت گیرد یا اینکه اگر امکان دارد، خود انسان مطالعه کند و آگاه شود.
وی در پاسخ به اینکه شناخت جهان و اینکه جهان بر چه مبنایی قرار دارد؟ گفت: منظور از این شناخت، این نیست که تمام گیاهان، حیوانات، دریاها، صحراها، کوه‌ها، ابرها، بادها، باران‌ها و موجودات هوایی، دریایی و جنگلی را یک به یک بشناسیم و وجود هرکدام از آنها را تجزیه و تحلیل کنیم بلکه آنچه که در قرآن کریم مطرح شده، این است که انسان ها بفهمند جهان بر باطل بنا شده یا بر حق؛ مقصود سازنده بازیگری و با هدف مثبت بوده یا خیر! در حقیقت لازم است، دقت و نظر کنیم و با دلیل علمی، عقلی، فلسفی، منطقی و عرفانی در این میلیون‌ها کتابی که نوشته شده حقیقت جهان هستی را بشناسیم و اگر دلیل پیدا نکردید، مشخص می‌شود که بنای آفرینش حق است و بنای خلقت بر بازیگری نیست.
یقین کنیم که همه جهان "بیده الخیر" و حق است
استاد انصاریان با بیان اینکه جهان یک مبدأ و منتهایی دارد و تمام آن با منفعت است؛ گفت: در هیچ زاویه ای از زوایای جهان نمی‌توانید ضرر پیدا کنید، به شرطی که از خود فتوا ندهید که این ضرر است؛ ضرری در عالم وجود ندارد؛ «بیده الخیر»، تمام آنچه که از وجود مقدس او به نام خلقت و اجزای خلقت صادر شده، سود و خیر است. خداوند می فرماید: «سخر لکم ما فی السماوات و ما فی الارض»، هرچه بالای سرتان است، از پرندگان، ابر، باران، باد و هر آنچه روی زمین است، برای شما به‌کار گرفته‌ام و همه برای شما کار می‌کنند لذا با علم نگاه کنید، نه با فتوای خود؛ هر چه آفریده شده به بازیگری ساخته نشده، خلقت آنها حکمت و آفرینش آنان فلسفه دارد.
وی ادامه داد: اندیشمندان شیعه و علمای علم اخلاق، گناهان زبان را از یک تا هفتاد گناه رده‌بندی کرده‌اند، یکی از گناهان ایراد‌گرفتن به خلقت پروردگار مهربان عالم است مبنی بر اینکه چرا زبان که عامل بسیاری از گناهان هست را خلق کرده است؛ این چون و چرا کردن با پروردگار عالم یکی از گناهان زبان است؛ اگر به دنبال معرفت برویم، یقینِ صد درصد پیدا می‌کنیم که همه جهان حق است.
علم یا معرفت دوم؛ خودشناسی
استاد انصاریان به علم دوم که «خودشناختن» است؛ اشاره و تصریح کرد: رسیدن به پاسخ سؤالاتی از جمله اینکه آیا وجود بشریت به بازیگری آفریده شده؟ چرا انبیاء آفریده شدند؟ در جنس زن، چرا حضرت زهرا(س) و مریم(ع) را خلق کرد؟ خداوند اگر بازیگر بود، چرا این انسان‌های باکمالِ با ارزشِ با معرفتِ بندهٔ مخلَص را آفرید؟ لازمه رسیدن به پاسخ این پرسش ها، خود شناختن است و همین خود شناختن نوعی از علم است.
علم یا معرفت سوم؛ خطرشناسی
وی علم سوم را «خطرشناسی» دانست و عنوان کرد: در این هفتاد یا هشتاد سالی که در دنیا هستیم، چه خطرهایی متوجه انسان است؟ خطر چیست؟ خسارت و ضرر خطر چیست؟ لازم است انسان خطرشناس شود؛ چون اگر به خطر معرفت پیدا نکند، خطر به او می‌زند و او با آغوش باز قبول می‌کند و به هر زشتی آلوده می شود، اما اگر خطر را بشناسد، زنا، ربا، تهمت، حسد و نفاق را راه نمی دهد.
علم یا معرفت چهارم؛ منفعت‌شناسی
استاد انصاریان «منفعت‌شناسی» به عنوان علم چهارم را مورد بررسی قرار داد و گفت: بسنجیم و دریابیم که چه چیزی برای ما سودمند است؟ چون اگر نفهمیم، چه چیزهایی برای ما ضرر است، گمان می کنیم که سود دارد، اما اگر با چشم علمی، دقت و تحقیق نگاه نکنیم، ضررها و خسارت ها را سود می‌بینیم.
عقل به تنهایی قطب‌نمایی به‌سوی سعادت دنیا و آخرت نیست
وی با بیان اینکه کسب این چهار علم از طریق عقل ممکن نیست، گفت: خداوند متعال عقل را به انسان داده که از حیوانات موجود ممتازی بسازد و عقل قدرت درک روابط امور مادی را دارد. عقل توانسته رشتهٔ شیمی، فیزیک، فیزیک هوایی، انرژی اتمی، لوکوموتیوسازی، هواپیماسازی، ریل‌گذاری، شهرسازی و ابزار عظیم علمی به‌وجود آورد؛ کار عقل سعادت دادن نیست، کار عقل نشان دادن راهی نیست که انسان را به خوشبختی دنیا و آخرت می‌رساند بلکه کار عقل در محدودهٔ امور مادّی است و عقل نمی‌تواند حقایق الهیه، حلال و حرام، واقعیات، خیرها، مبرّات و منافع دائمی را کشف کند؛ اگر چنین بود، اکنون دنیا بهشت می بود.
حذف نبوت و امامت از زندگی، یعنی حذف سعادت دنیا و آخرت و بهشت
استاد انصاریان با بیان اینکه این چهار علم را انبیاء و ائمه طاهرین(ع) به بشر تعلیم می دهند، گفت: عقل قطب‌نمای به‌سوی سعادت دنیا و آخرت نیست، بلکه امام است. عقل قطب‌نمای به‌سوی امور زمینی است و امام قطب‌نمای به‌سوی امور ملکوتی، الهی و آسمانی است. امام است که با دلیل ثابت می‌کند جهان و آفرینش انسان حق و هدف دار است و مشخص می کند چه خطرها و منافعی پیش روی انسان است لذا حذف نبوت و امامت از زندگی، یعنی حذف سعادت دنیا و آخرت و بهشت و جایگزین‌کردن دوزخ و بدبختی‌های دنیا به جای پیغمبر و امام.
استاد انصاریان در پایان اظهار کرد: یک زندگی سالم و درست به گونه ای که رضای خداوند حاصل شود و تمام هفت دَر جهنم به روی انسان قفل شود و هشت دَر بهشت به روی انسان باز شود، کار امام معصوم(ع) است و نه کار عقل؛ اگر کار عقل بود، اکنون ملت‌های آمریکا و اروپا ممتازترین ملت در سعادت، کرامت، شرف و انسانیت بودند.
انتهای پیام/
منبع : پایگاه عرفان
